«Τὸ μὲν ἁπλῶς πάντα ἐπαινεῖν καὶ τὰ καλῶς ἔχοντα καὶ τὰ μὴ καλῶς, οὐκέτι φιλοῦντος, ἀλλ΄ ἀπατεῶνος καὶ εἴρωνος.»
Ἰω. Χρυσόστομος ΕΠΕ 39, 16

Μακαριώτατε καὶ σεπτὲ Πρόεδρε τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καὶ σεπτοὶ Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς, οἱ συγκροτοῦντες τὴν Ἱεραρχίαν τῆς καθ΄ Ἑλλάδα, Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ὀρθοδόξου τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας,

Βαθυσεβάστως κλίνας γόνυ τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος ἀσπάζομαι τὰς χεῖρας πάντων Ὑμῶν, δι΄ ὧν διαπορθμεύεται ἡ Χάρις τῆς Πεντηκοστῆς εἰς τὸ πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας.

Μὲ ἄφατον ὀδύνην ἀπευθύνω πρὸς Ὑμᾶς, τὸ παρὸν γράμμα, ἐν συνεχείᾳ τῶν ὡς ἄνω κατὰ τὸ παριππεῦσαν ἔτος σχετικῶν ἐπιστολῶν μου, ἀναφορικῶς μὲ τὴν διδασκαλίαν τῆς ὀρθοδόξου πίστεως εἰς τὰ Σχολεῖα τῆς Ἑλλάδος.

Πῶς εἶναι δυνατόν, Μακαριώτατε, Ὑμεῖς, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὁ θεσμικῶς τεταγμένος φῦλαξ καὶ ποιμήν, «τῶν προβάτων τοῦ Χριστοῦ» (Ἰωάν. 21,16) διὰ νὰ προφυλάσσῃ ταῦτα ἀπὸ τοὺς «βαρεῖς καὶ λοιμώδεις λύκους», νὰ ἐξακολουθῇ νὰ συνεργάζεται μὲ τὸν κ. Γιαγκάζογλου, καθοδηγητὴν τῶν θρησκειολόγων καὶ τοῦ Ὑπουργοῦ Παιδείας, διὰ τὴν μετάλλαξιν τοῦ μαθήματος τῆς Ὀρθοδόξου ἀγωγῆς τῶν ἑλληνοπαίδων εἰς τὰ σχολεῖα τῆς χώρας, διὰ μέσου τῶν πιλοτικῶν προγραμμάτων, ἔνθα ἐξισώνει τὸν ἀληθῆ Θεὸν μὲ τὰς δαιμονικὰς πλάνας τῶν θρησκειῶν;

Μακαριώτατε,

Σεπτὴ τῶν Ἱεραρχῶν χορεία,

Βαθυσεβάστως ἀσπάζομαι τὰς Ὑμετέρας τιμίας Δεξιάς.

Εἰς ἀπάντησιν τοῦ ὑπ΄ ἀρ. πρωτ. 2937/2013 καὶ ἀπὸ 7 Νοεμβρίου 2013 ἐγγράφου τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν, καὶ ἐν συνεχείᾳ τῶν ὑπ΄ ἀρ. 39/15-8-13 καὶ 41/20-10-2013 ἡμετέρων ἐγγράφων πρὸς τὴν σεπτὴν Ἱεραρχίαν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, καὶ τὴν διαρκῆ Ἱερὰν Σύνοδον ἀντιστοίχως, ἀναγκάζομαι μετὰ βαθυτάτης ὀδύνης νὰ ἐπανέλθω.

Λυποῦμαι βαθύτατα, Μακαριώτατε, διότι παρεκάμψατε τὸν ἱερώτατον θεσμὸν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὡς καὶ τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου, εἰς ἃς ἀπηύθυνα τὰς ἐπιστολάς μου, αἱ ὁποῖαι ἀνεφέροντο εἰς ἓν θέμα κεφαλαιώδους σημασίας, ζωῆς ἢ θανάτου, τῆς ἐν Ἑλλάδι στρατευομένης Ἐκκλησίας, ὡς εἶναι τὸ μάθημα τῆς ὀρθοδόξου Ἀγωγῆς τῶν Ἑλληνοπαίδων πασῶν τῶν βαθμίδων τῆς Ἐκπαιδεύσεως.

Ἡ παράκαμψις τοῦ θεσμοῦ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἐν προκειμένῳ, ἐπιβεβαιοῖ τὰς κατηγορίας Ὀρθοδόξων Ἱεραρχῶν ὑψηλῆς περιωπῆς καὶ εὐθύνης, ὅτι εἰς τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν δὲν λειτουργεῖ ὀρθῶς τὸ Συνοδικὸν σύστημα διοικήσεως τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, καὶ ἔνθα λειτουργεῖ τυπικῶς, οὐσιαστικῶς ἐπιβάλλεται ἡ γνώμη τοῦ ἑκάστοτε Πρώτου, τῶν λοιπῶν Ἱεραρχῶν μὴ τολμώντων νὰ εἴπωσι τὰς γνώμας των, ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον, ἀπὸ μίαν κακῶς νοουμένην εὐλάβειαν εἰς τὸν Πρῶτον. Τὸ «ἔδοξε τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι καὶ ἡμῖν» τῆς Ἀποστολικῆς Συνόδου ἀποτελεῖ κατὰ κανόνα ἱστορικὴν ἀνάμνησιν. Ἐντεῦθεν καὶ τὰ τραγικὰ λάθη εἰς θέματα «ὑψίστης πνευματικῆς στρατηγικῆς», ἅτινα σκανδαλίζουν τὸ Ὀρθόδοξον πλήρωμα.