Μακαριώτατε,

Σεπτὴ τῶν Ἱεραρχῶν χορεία,

Βαθυσεβάστως ἀσπάζομαι τὰς Ὑμετέρας τιμίας Δεξιάς.

Εἰς ἀπάντησιν τοῦ ὑπ΄ ἀρ. πρωτ. 2937/2013 καὶ ἀπὸ 7 Νοεμβρίου 2013 ἐγγράφου τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν, καὶ ἐν συνεχείᾳ τῶν ὑπ΄ ἀρ. 39/15-8-13 καὶ 41/20-10-2013 ἡμετέρων ἐγγράφων πρὸς τὴν σεπτὴν Ἱεραρχίαν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, καὶ τὴν διαρκῆ Ἱερὰν Σύνοδον ἀντιστοίχως, ἀναγκάζομαι μετὰ βαθυτάτης ὀδύνης νὰ ἐπανέλθω.

Λυποῦμαι βαθύτατα, Μακαριώτατε, διότι παρεκάμψατε τὸν ἱερώτατον θεσμὸν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὡς καὶ τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου, εἰς ἃς ἀπηύθυνα τὰς ἐπιστολάς μου, αἱ ὁποῖαι ἀνεφέροντο εἰς ἓν θέμα κεφαλαιώδους σημασίας, ζωῆς ἢ θανάτου, τῆς ἐν Ἑλλάδι στρατευομένης Ἐκκλησίας, ὡς εἶναι τὸ μάθημα τῆς ὀρθοδόξου Ἀγωγῆς τῶν Ἑλληνοπαίδων πασῶν τῶν βαθμίδων τῆς Ἐκπαιδεύσεως.

Ἡ παράκαμψις τοῦ θεσμοῦ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἐν προκειμένῳ, ἐπιβεβαιοῖ τὰς κατηγορίας Ὀρθοδόξων Ἱεραρχῶν ὑψηλῆς περιωπῆς καὶ εὐθύνης, ὅτι εἰς τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν δὲν λειτουργεῖ ὀρθῶς τὸ Συνοδικὸν σύστημα διοικήσεως τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, καὶ ἔνθα λειτουργεῖ τυπικῶς, οὐσιαστικῶς ἐπιβάλλεται ἡ γνώμη τοῦ ἑκάστοτε Πρώτου, τῶν λοιπῶν Ἱεραρχῶν μὴ τολμώντων νὰ εἴπωσι τὰς γνώμας των, ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον, ἀπὸ μίαν κακῶς νοουμένην εὐλάβειαν εἰς τὸν Πρῶτον. Τὸ «ἔδοξε τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι καὶ ἡμῖν» τῆς Ἀποστολικῆς Συνόδου ἀποτελεῖ κατὰ κανόνα ἱστορικὴν ἀνάμνησιν. Ἐντεῦθεν καὶ τὰ τραγικὰ λάθη εἰς θέματα «ὑψίστης πνευματικῆς στρατηγικῆς», ἅτινα σκανδαλίζουν τὸ Ὀρθόδοξον πλήρωμα.

Μακαριώτατε Πάτερ καὶ Δέσποτα,

Σεπτὴ τῶν Ἱεραρχῶν χορεία,

Εἶχε μὲν πληρότητα καὶ τεκμηρίωσιν δι΄ ἀκαταμαχήτων ἐπιχειρημάτων ἡ ὑπ΄ ἀρ. πρωτ. 39 καὶ ἀπὸ 15.8.2013 ἡμετέρα ἐπιστολὴ ἀπευθυνθεῖσα πρὸς σύμπασαν τὴν Ἱεραρχίαν τῆς καθ΄ Ἑλλάδα ὀρθοδόξου Μιᾶς ἁγίας, καθολικῆς καὶ ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, ἥτις ἀφεώρα ἐν περιλήψει τὰς διαχρονικὰς σχέσεις τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ τοῦ Χριστιανισμοῦ ἀνὰ τοὺς αἰῶνας, ὡς καὶ εἰς τὴν κρίσιν, ποὺ διέρχεται ἡ Ἑλλάδα τὰ τελευταῖα τέσσερα ἔτη, καθὼς καὶ εἰς τὴν ἐπίμονον καὶ ἐργώδη προσπάθειαν εὐαρίθμων θεολόγων καὶ δυστυχῶς κληρικῶν τινων διὰ νὰ μεταλλάξουν τὴν ὀρθόδοξον πνευματικὴν φυσιογνωμίαν τῆς Ἑλλάδος. Ὡς ἐκ τῆς πληρότητος τῆς ὡς ἄνω ἐπιστολῆς, ἐὰν ἐτύγχανε τῆς προσοχῆς ὅλων τῶν ἀποδεκτῶν της, θὰ ἦτο περιττὴ ἡ ἐκ νέου ἐνόχλησις τῶν, χωρὶς ἀμφιβολίαν ἐπιφορτισμένων διὰ πολυευθύνων ἀσχολιῶν, σεπτῶν ἁγίων Ἱεραρχῶν καὶ τῆς Ὑμετέρας σεπτῆς Μακαριότητος.

Ἡ σιωπὴ ὅμως τῶν πλείστων μελῶν τῆς σεπτῆς Ἱεραρχίας, σιωπὴ διαπιστωθεῖσα ἀπὸ τὴν παντελῆ ἔλλειψιν πληροφορήσεως τῆς ἐμῆς ἐλαχιστότητος, ὅτι τοὐλάχιστον ἔφθασεν εἰς τὰς χεῖρας ἑνὸς ἑκάστου τῶν ἁγίων Ἱεραρχῶν, ὡς καὶ ὁλοκλήρου τοῦ Σώματος τῆς ἁγίας Ἱεραρχίας, προσέτι δὲ καὶ ὁ ἐναρκτήριος λόγος τῆς Ὑμετέρας σεπτῆς Μακαριότητος εἰς τὴν τελευταίαν Ἀρχιερατικὴν Σύνοδον, ὡς ἔλαβον γνῶσιν ἐκ τῆς δημοσιεύσεώς του εἰς τὸ διαδίκτυον, μὲ ἀναγκάζει, διὰ λόγους ὑψίστης ἐπιταγῆς τῆς συνειδήσεώς μου, νὰ ἐπανέλθω.

Κυρίως θὰ ἀναφερθῶ εἰς τρία σημεῖα τῆς ὁμιλίας τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος εἰς τὴν σεπτὴν Ἱεραρχίαν.

Μακαριώτατε καὶ σεπτὲ Πρόεδρε τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καὶ σεπτοὶ Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς, οἱ συγκροτοῦντες τὴν Ἱεραρχίαν τῆς καθ΄ Ἑλλάδα, Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ὀρθοδόξου τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας,

Ὑποκλίνας νοερῶς τὸ γόνυ τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος, τιμῶ καὶ σέβομαι πάντας Ὑμᾶς τοὺς διαδόχους τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ τῶν ἁγίων Πατέρων, τῶν συγκροτησάντων τὰς ἁγίας, Οἰκουμενικὰς Συνόδους τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἀσπαζόμενος τὰς χαριτοβρύτους χεῖρας πάντων Ὑμῶν, δι΄ ὧν διαπορθμεύεται ἡ Θεία Χάρις τῆς Πεντηκοστῆς εἰς τὸ πλήρωμα τῆς ἐν Ἑλλάδι Ἐκκλησίας.

Ὡς Ἱερομόναχος διαβιῶν ἐν Ἁγίῳ ὄρει ὑπὲρ τὰ τεσσαράκοντα ἔτη, διακονήσας ἐπὶ σειρὰν ἐτῶν εἰς τὰ καθ΄ ἡμᾶς δημόσια διοικητικὰ πράγματα, καὶ κατὰ καιροὺς ὑπηρετήσας περιοδικῶς τῇ εὐλογίᾳ πολλῶν Ἀρχιερέων ἐν τῇ ἡμεδαπῇ καὶ ἀλλοδαπῇ τὴν Ἐκκλησίαν, ἐπί τι διάστημα, καθ΄ ὃ προετοιμάζονται οἱ πιστοί, ἵνα προσέλθωσι εἰς τὰ ἄχραντα μυστήρια εἰς μεγάλας τοῦ ἔτους ἑορτάς, εἶμαι γνώστης ἐκ τοῦ σύνεγγυς τῆς Ὑμετέρας ἐγρηγόρσεως, ὡς καὶ τῶν ἀγώνων Σας εἰς τὴν κατὰ Θεὸν διαποίμανσιν τοῦ ποιμνίου, τὸ ὁποῖον ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ ἐνεπιστεύθη εἰς τὴν ἁγιωσύνην Σας, ἵνα ὁδηγήσητε αὐτὸ εἰς νομὰς σωτηρίους καὶ ἐν τῷ εὐδίῳ λιμένι τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, ὑπὲρ οὗ ποιμνίου ὁ Κύριος τῆς ζωῆς καὶ τοῦ θανάτου ἐξέχεεν ἐν τῷ Σταυρῷ τὸ τίμιον Αὑτοῦ Αἷμα.