«Τῶν πονηρῶν καὶ κακοδόξων τὰ στόματα ἰοῦ γέμει
θανατηφόρου, οὗ μιγνυμένου τοῖς ῥήμασι τῆς ζωῆς
θανατηφόρα καὶ ταῦτα τοῖς ἀπερισκέπτως ἀκούουσι
γίνεται».
Γρηγόριος Παλαμᾶς

Μακαριώτατε καὶ σεπτὲ Πρόεδρε τῆς Ἱ. Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἑλλάδος καὶ σεπτοὶ ἅγιοι Ἀρχιερεῖς οἱ συγκροτοῦντες τὴν Ἱεραρχίαν τῆς καθ΄ Ἑλλάδα Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ,

Κλίνας τὸ γόνυ τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος ἀσπάζομαι τὰς χαριτοβρύτους χεῖρας πάντων Ὑμῶν, δι΄ ὧν διαπορθμεύεται ἡ θεία χάρις εἰς τὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἥτις ἐστιν προέκτασις τῆς Ἐκκλησίας τῶν Οἰκουμενικῶν συνόδων τοῦ Βυζαντίου.

Κατὰ τὸν ἐν ἁγίοις Γρηγόριον Ἀρχιεπίσκοπον Θεσσαλονίκης τὸν Παλαμᾶν:

«τὰ ἐν ταῖς καρδίαις τῶν θεοφόρων Πατέρων νοήματα, πρόσφορος τροφὴ γίνεται ταῖς τῶν ἀκουόντων καὶ πειθομένων ψυχαῖς, τῶν δὲ πονηρῶν καὶ κακοδόξων τὰ στόματα ἰοῦ γέμει θανατηφόρου, καὶ ταῦτα τοῖς ἀπερισκέπτως ἀκούουσι θανατηφόρα γίνεται.

Ἐγὼ εἰς τοῦτο γεγέννημαι καὶ εἰς τοῦτο ἐλήλυθα εἰς

τὸν κόσμον, ἵνα μαρτυρήσω τῇ ἀληθείᾳ˙ πᾶς ὁ ὢν ἐκ

τῆς ἀληθείας ἀκούει μου τῆς φωνῆς. Λέγει αὐτῷ ὁ

Πιλᾶτος· τί ἐστιν Ἀλήθεια; (Ἰωάνν. 18, 37-38)

Μακαριώτατε καὶ σεπτὲ Πρόεδρε τῆς Ἁγίας καὶ Ἱερᾶς Συνόδου, σεπτοὶ Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς, οἱ συγκροτοῦντες τὴν σεπτὴν Ἱεραρχίαν καὶ τῆς καθ΄ Ἑλλάδα Μιᾶς, Ἀγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ὀρθοδόξου τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας,

Κλίνας τὸ γόνυ τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος, ἀσπάζομαι τὰς χαριτοβρύτους χεῖρας πάντων Ὑμῶν, δι΄ ὧν διαπορθμεύεται ἡ θεία Χάρις τῆς Πεντηκοστῆς εἰς τὸ πλήρωμα τῆς ἐν Ἑλλάδι Ἐκκλησίας.

Ὁ Κύριος ἀνακρινόμενος ὑπὸ τοῦ Πιλάτου καὶ ἐρωτώμενος ἐὰν εἶναι βασιλεὺς ἀπεκρίθη: «Ἡ Βασιλεία ἡ ἐμὴ οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ κόσμου τούτου»(Ἰωάνν. 18,36) καὶ ἐν συνεχείᾳ εἶπε: «Ἐγὼ εἰς τοῦτο γεγέννημαι καὶ εἰς τοῦτο ἐλήλυθα εἰς τὸν κόσμον, ἵνα μαρτυρήσω τῇ ἀληθείᾳ˙ πᾶς ὁ ὢν ἐκ τῆς ἀληθείας ἀκούει μου τῆς φωνῆς. Λέγει αὐτῷ ὁ Πιλᾶτος˙ τί ἐστιν Ἀλήθεια;»(Ἰωάνν. 18, 37-38)

Ὁ Πιλᾶτος παρὰ τὸ γεγονός, ὅτι ἐνδιεφέρθη νὰ μάθῃ «τί ἐστιν Ἀλήθεια;» δὲν ἀντελήφθη, ὅτι εἶχε ἐνώπιόν του τὴν Ἀλήθειαν, τὸν Θεάνθρωπον Χριστόν, διότι ἐστερεῖτο καθαρῶν αἰσθητηρίων τῆς ψυχῆς. Διὸ καὶ ἐσταύρωσε τὴν Ἀλήθειαν.

Ἡ θυσία τοῦ μόνου Ἀναμαρτήτου ἔσωσε τὸν κόσμον ἐκ τοῦ διαβόλου, τῆς ἁμαρτίας καὶ τοῦ θανάτου.

Ἐλύτρωσε τὴν κτίσιν ἐκ τῆς δουλείας τῶν εἰδώλων καὶ παρέστησε ταύτην ἐλευθέραν εἰς τὸν Πατέρα Του, κατὰ τὸν Ὑμνωδόν.

«Τὸ μὲν ἁπλῶς πάντα ἐπαινεῖν καὶ τὰ καλῶς ἔχοντα καὶ τὰ μὴ καλῶς, οὐκέτι φιλοῦντος, ἀλλ΄ ἀπατεῶνος καὶ εἴρωνος.»
Ἰω. Χρυσόστομος ΕΠΕ 39, 16

Μακαριώτατε καὶ σεπτὲ Πρόεδρε τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καὶ σεπτοὶ Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς, οἱ συγκροτοῦντες τὴν Ἱεραρχίαν τῆς καθ΄ Ἑλλάδα, Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ὀρθοδόξου τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας,

Βαθυσεβάστως κλίνας γόνυ τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος ἀσπάζομαι τὰς χεῖρας πάντων Ὑμῶν, δι΄ ὧν διαπορθμεύεται ἡ Χάρις τῆς Πεντηκοστῆς εἰς τὸ πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας.

Μὲ ἄφατον ὀδύνην ἀπευθύνω πρὸς Ὑμᾶς, τὸ παρὸν γράμμα, ἐν συνεχείᾳ τῶν ὡς ἄνω κατὰ τὸ παριππεῦσαν ἔτος σχετικῶν ἐπιστολῶν μου, ἀναφορικῶς μὲ τὴν διδασκαλίαν τῆς ὀρθοδόξου πίστεως εἰς τὰ Σχολεῖα τῆς Ἑλλάδος.

Πῶς εἶναι δυνατόν, Μακαριώτατε, Ὑμεῖς, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὁ θεσμικῶς τεταγμένος φῦλαξ καὶ ποιμήν, «τῶν προβάτων τοῦ Χριστοῦ» (Ἰωάν. 21,16) διὰ νὰ προφυλάσσῃ ταῦτα ἀπὸ τοὺς «βαρεῖς καὶ λοιμώδεις λύκους», νὰ ἐξακολουθῇ νὰ συνεργάζεται μὲ τὸν κ. Γιαγκάζογλου, καθοδηγητὴν τῶν θρησκειολόγων καὶ τοῦ Ὑπουργοῦ Παιδείας, διὰ τὴν μετάλλαξιν τοῦ μαθήματος τῆς Ὀρθοδόξου ἀγωγῆς τῶν ἑλληνοπαίδων εἰς τὰ σχολεῖα τῆς χώρας, διὰ μέσου τῶν πιλοτικῶν προγραμμάτων, ἔνθα ἐξισώνει τὸν ἀληθῆ Θεὸν μὲ τὰς δαιμονικὰς πλάνας τῶν θρησκειῶν;